Aralık

İrkiliyorum
Kapılar ardıma kadar kapanmış gibi
Sanki çığlıklar geçmez kapı deliklerinden
Pencere kenarından bir rüzgâr eser
Odam muhafazakâr
Açamıyorum kapıları ardına kadar.

Dudaklarım aralık bırakıldı
Doğdum, aralıktı
Aralıktı kapı, yalanlarını duydum
Yalanlarını duydum, aylardan aralıktı.
Susuyorum, kulakların yok
Susuyorum, kuru boğazların
Yaram iyileşti ve olmadı saran
Et tırnak ayrıldı, tırnaklarım uzadı
Etim kanamış yüzü kırmızı
Utanç servisi halka meydanlarda
Uçak rötarları paralel evren yaratır
Dedi filozof, yalnızlığında.

Evren avuç içidir Tanrı’nın
Kuyruğu kesik, havuç yiyen tavşanın
Açın ışıkları,
Veren eli gördü elalem
Kaos hakim yıldızlarda
Rasathaneler şaşkın.
İçiniz hamaset kaynağı
Ve sona erdi bahar
Dili uzun olanlar yedi kaymağını
Ben sustum, adam muhafazakâr
Açmıyorum camları ardına kadar
Parmak uçlarım orman kokar.

Avuç içidir evren
İçinde bir hücre dünya
Cennettir parmak uçları, cehennem tıkalı damar
Tek kanser hücredir dünya
İçinde tepinir filler
Ve sonunda
Ezilir çimenler.

*Rıhtım dergisinin 36. sayısında yayımlanmıştır.