Kendimi Seninle Tamamladım

Bir sessizlik var
Yalan yanlış her şeyi getirir akla
Öyle ki düşünmek zor
Öylesine tırmalayıcı bir sessizlik
Yılların götürdüğü bir hayat bu.

Biz, adını koyamadığım
Ya da koymak istemediğim hayat gerçeklerinin
Kurbanı olduk.
Hiç ölür müydü bulutlar?
Kan kırmızı boşalır mıydı yağmur avuç içlerimize.
Bir gün var ki ıslandık en ufak saç telimizden,
Islanmayı bekleyen dudaklarımıza kadar.
Bir gün var ki ağladık gece boyunca
Uyuduk, sadece uyuduk ilk defa.

Yükseliyorum camının önüne gelene kadar
Yükseliyorum merdivenlerini tırmanmadan
Ne sarhoşum ne sigara elimde
Ne de dumanlar tüter dudaklarımdan
Ben çiçekler getirdim sana biraz gül biraz papatya
Bir de yüzük mektupların arasında
Mektup dilimdir şimdi, mektup hüzün dolu bakışlarımdır
Beni uyut dizlerinde yeniden
Biraz gül sevgilim,
Ne çok hasret var dudaklarında.

“Hiç eksiğim yok, derken
Kendimi seninle tamamladım,”
Dedi bir kadın.
“Ömür boyu beni sever misin?”
Sevdim, seveceğim tanrım.