Koskoca Bir Ömür

Hayat yeniden kumsal sessizliği
Tatlı bir rüzgâr eser kulaklarım aşina
Dört duvarım yok sevdalar özgür
Gözümden değil hayatıma akan bir damla
Aşk…
Kiminin tuzu kuru, kiminin aşı yok
Kiminin suyu çamur, kiminin altınları taşıyor
Bu nasıl gökyüzü her yer parlak
Sahi görecek mi çocuklar birkaç yıldız
Ne zaman gömülür bir şehir sessizliğe
Nasıl da akıp geçer ömür saniyesinde
Kim ininden çıkabilmiş korkusuzca
Kimi koltuklar sallanınca
Sallandıkça daha sıkı sarılır korkak
Çıkamaz tiranlıktan aydınlığa
Dallandıkça budaklanır
Ve yasaklar tekerrür
Sonra, alışkanlığa dönüşür
İşte böyle yaşanır,
Koskoca bir ömür.