Küllerinden
Ayazındayım taşra kentinin
Dört tarafım çevrili
Dört tarafım kokun esen rüzgâr
Hangi coğrafyanın iklimidir bu ciğerlerime dolup taşan
Hangi dert son bulmuş
Yaşınca geçen zamanla
Kibrit kutusu kadar mutluluk payımıza düşen
Bu koskoca hayatta.
Bir kalem çiziği oldu her neyse aramızdaki
Artık adını koyamaz oldum anlayacağın
Herkes ve her şey geçicidir zaten
Ah şu mektuplar olmasa
Şehrine giden yolun ayrımındayım ve
Seni benden geçiyor zaman.
“Tüter gözümde” derler hasret olunana
Benim gözlerimde bir orman yanıyor
İçim dışım yoksulluk
Başkentimizde susuzluk var
Bir sevda doğmuyor küllerinden
Kabahat yok kimsede, insanlık hâli
Ve insanlık zalim
Derin her zamankinden gözlerin
Saçların arap coğrafyamda
Diyemem ki, kimselere sarılma
Sarılırsan beni hatırlarsın
Öyle ki kırılsın kolları her insanın
Ve hiç kimse bir daha sarılmasın
Sanma ki unuturum
Ya da unutursun
Sanma ki aklından çıkar yaşanmışlık
Biz ki iki çiçek, açtık
Sarılıp sulanıp meyve olacaktık
Başkentimizde var susuzluk
Tütersin sen de gözlerimden boşluğa
İçim dışım yoksulluktur
Hiçim, kışım, sen olmayınca.
