Şahları da Vururlar

Utanıyorum kimi zaman
Kapağı açılmamış boş defterlerimden
Kapılar açılıyor yeni yaşamlara,
Gülen iki göz yetiyor uyanıp nefes almaya
Hayat adil olsaydı karşılaşmazdı bunca insan
Olmazdı yaşam Dünya’da filan
Evrende aranan kara delik
Başkentindedir paralellerin ve meridyenlerin
Saatler ilerliyor yoksulluğa
Saatler kaldı borsanın açılmasına
Atlar dönüp duruyor aynı pistin zemininde
On kere çıksa aynı zemine
On kere yeniliyor bazı atlar
Onlar da biliyor
Kazanana da kırbaç vuruyorlar

Utanıyorum kimi zaman
Saatler susuyor, uyanıyorum
Başkentim sensin, güzel kadın
Aşk kentim, senin adın.
Olmazdı yaşam Dünya’da filan
Tutmasaydım elinden
Olmasaydı bazı taylar ve erler
Solmazdı gezideki çiçekler

On kere düşse gölgesi ağacın yeryüzünden
On kere koşuyor insanlar
Onlar da biliyor
“Şahları da vururlar”